 |
| O mono Paco Foto:Interviu |
En 1990 un mariñeiro cedeulle unha parella de monos ó concello de
Redondela. Construíronse para eles unhas gaiolas na Alameda xunto ós
columpios dos nenos. Eran individuais, coa súa caseta personalizada
e todo. Os seus nomes Paco e Coco. O pouco tempo Coco faleceu. As
causas non se esclareceron pero os máis maliciosos da vila dicían
que fora asasinada por Cocó, porque o nome do mono non lle
facía moita gracia. (Hai xente con moi mala uva.) Fora como fora o
caso e que Paco quedou só.
Se xa era difícil soportar vivir sen
unha compañeira, vivir sen un amigo converteuse nun inferno para
Paco. Empezou a comportarse dun xeito estraño e acabou por caer no
vicio de Onán. Isto foi o principio do fin.
Descoñecemos se
os nenos que estaban no parque nese momento sofreron algún tipo de
secuela psicolóxica. Pero o que si sabemos e que os pais puxeron o
grito no ceo e queixáronse ó concello. Pronto os medios de
comunicación fixeron pública a noticia. Isto abriu un debate na
vila. ¿Que facer co mono? Algúns querían matalo, outros poñerlle
unha medalla, as feministas manifestábanse diante da gaiola...
Nestas
estabamos, cando apareceu o que faltaba. Leri, o máis carismático
concelleiro vigués, rompendo unha lanza polo pobre Paco. Pero foi,
nese xusto momento, cando a masturbación deixou de satisfacer ós
seus baixos instintos. Tocou fondo. Caeu
o máis baixo que pode caer un mono. Tentou violar a unha pomba. Sí,
non é unha errata de impresión. O suceso chegou a aparecer nos
canais de televisión
nacionais.
 |
| Antonio Nieto "Leri" co mono. Foto: Faro de Vigo |
Todo o mundo andaba
exasperado menos
un. Leri atopou a solución. O mono foi trasladado ó zoolóxico da
Madroa. Alí déronlle unha gaiola
máis grande e, o máis importante, púxose a súa disposición tres
monas coas que desafogarse.
Xa respiraba Redondela tranquila.
Algúns ata envexaban a boa sorte de Paco. Pero, de pronto, chegou a
traxedia. Un desalmado lanzáralle comida cun imperdible no interior.
O mono, confiado como era, morrera dun desgarro estomacal. Isto polo
menos foi a versión oficial, mais algúns redondeláns, aínda hoxe,
preferimos pensar que Paco morreu de exceso de desfrute coas tres
monas.
Tan grande foi a pena na que se sumiu
a vila, que o enterro da sardiña foi substituído polo enterro do
mono Paco. Como curiosidade, dicir que o primeiro ano que se fixo,
foi organizado de xeito tan caótico que, en lugar de mono, na caixa
ía un león de peluche.
Ós tres ou catro
anos, este pobo desagradecido esqueceuse de todo. Volveu a celebrarse
o enterro da sardiña e Paco morreu por segunda vez. Mais estas
verbas servirán para que reviva. E o mono, que paseou o nome de
Redondela por toda España, volverá a ter o seu lugar na historia da
vila dos viadutos. ¡Larga vida ó mono Paco!
Antes
de morrer, a semente de Paco deu os seus froitos.
Se visitades o Vigozoo, na gaiola
dos monos, seguro que vedes algún dos seus descendentes mirando de
esguello ás
pombas.
Autor: Juan Migueles
BIBLIOGRAFÍA:
No hay comentarios:
Publicar un comentario