 |
| Escultura aos trobadores na Illa San Simón. Foto: Juan Migueles |
Para comezar a falar de música en ou de Redondela debemos
remontarnos aos trobadores:
Mendiño
Nos
cancioneiros portugueses pode aparecer coma Mendiño, Mendinho ou
Meendinho. Del
non se
coñece ningún dato e tan só se
conserva unha única cantiga de amigo que
é considerada unha das máis importantes da literatura trobadoresca
galego-portuguesa. A cantiga fala da Illa de San Simón, polo que o
consideramos un persoeiro de Redondela a pesares de que se descoñeza
o seu lugar de nacemento. Adicóuselle o Día das Letra Galegas de
1998, compartindo este galardón con Martín Codax e Johan de Cangas.
Por este motivo na illa de San Simón erixiuse unha estatua que
lembra aos tres trobadores. Unha rúa e un instituto de Redondela
tamén reciben o nome de Mendiño.
Sedia-mi eu na ermida de
San Simion
e cercaram-mi as ondas, que grandes son ;
e cercaram-mi as ondas, que grandes son ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo,
Estando na ermida, ante
o altar,
(e) cercaron-mi as ondas grandes do mar ;
(e) cercaron-mi as ondas grandes do mar ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo !
E cercaron-mi as ondas,
que grandes son ;
non ei (i) barqueiro nen remador ;
non ei (i) barqueiro nen remador ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo !
E cercaron-mi as ondas
grandes do mar ;
non ei (i) barqueiro, nen sei sei remar ;
non ei (i) barqueiro, nen sei sei remar ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo !
Non ei (i) barqueiro nen
remador ;
morrerei, fremosa, no mar maior ;
morrerei, fremosa, no mar maior ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo !
Non ei (i) barqueiro,
nen sei remar ;
morrerei fremosa no alto mar ;
morrerei fremosa no alto mar ;
¡eu atendendo o meu
amigo,
eu atendendo o meu
amigo !
Cancioneiro
da Vaticana : 438
e Cancioneiro
da Biblioteca Nacional : 568.
Airas Nunes (S.
XIII)
Semella
que este trobador foi un clérigo veciño de Santiago do que se
conservan 16 composicións. Nunha destas cantigas
narrou como Redondela era asaltada por
soldados dos Churruchaos:
O
meu senhor obispo na Redondela hũu dia
de
noite com gram medo de desonrra fogia;
eu
hyndo-m'aguysando por hyr com el mha via
achey
hũa campanha assas brava e crua,
que
me decerom logo de cima da mha ruiva
azemela,
et ca m'alevarom-na por sua
E
desque eu naçi'a nunca entrara em lide,
pero
que já fora cabo Valedolide
escoltar
doas muytas que fezerom en Molide
e
ali me lançarom a mi a falcatrua
a
mais escudeiros, gage o Churruchão,
et
taaes sergentos, cá nom gente de rua
Ali
me desbulharom do tabardo e dos panos
et
nõ houverõ vergonha dos mis cabelos canos
nem
me derom por ende grãs nem abanos
leixaron-me
qual fuy nado no meyo de la ria,
et
huũ donato tinhoso que a de par estava
chamav'a
minha nana velha fududadia.
(nº
468 do Cancioneiro da Vaticana)
Johan Soarez Somesso
No
2013 o
investigador Henrique
Monteagudo chega á conclusión de que este trobador era natural de
Chapela. Considéranse da súa autoría vinte e cinco cantigas do
Cancioneiro
da Biblioteca Nacional (Colocci Brancuti). Cod. 10991.
Reprodução
facsimilada.
Lisboa: Biblioteca Nacional / Imprenta Nacional – Casa da Moeda,
1982. Sendo unha delas de escarnio e as vinte e catro restantes de amor.
En época máis recente os referentes musicais en Redondela serán Casto
Sampedro Folgar
e Reveriano Soutullo Otero.
Autor: Juan Migueles
BIBLIOGRAFÍA
Cantigas
D'escarnho e de Mal Dizer.
Manuel Rodrigues Lapa. Ed. Galaxia, 1970.
A
personalidade histórica do trobador Johan Soayrez Somesso.
Henrique Monteagudo. Instituto da Lingua Galega - Universidade de
Santiago de Compostela, 2013.
Faro
de Vigo
Wikipedia
No hay comentarios:
Publicar un comentario