martes, 18 de febrero de 2025

Petróglifos da Moscalleira

 

 

Foto: J. Migueles

        Trala vaga de incendios do 2017 foron atopados en Reboreda un conxunto de petróglifos que apesares de ser notificados, permaneceron inéditos ata que se redescubriron en 2019, grazas a que era atravesado por un carreiro aberto polos ciclistas, que empregaban algunhas das rochas gravadas para os seus saltos. Desta volta catalogáronse (tan só catro rochas) e realizouse unha ruta guiada dentro da programación de rutas organizadas polo Concello de Redondela. Iso foi todo.

       

Trátase dun conxunto de gravados espectacular apesares dos danos sufridos polos traballos de cantería e polos lumes forestais. O crecemento de eucaliptos é a súa maior ameaza actual polo risco do fogo e tamén polo propio crecemento destas árbores que cos seus troncos e raíces poden romper algunha das rochas. Futuras talas tamén poden poñer en risco este rico patrimonio arqueolóxico.

En realidade os petróglifos non se atopan en A Moscalleira, nome co que foron catalogados, se non nuns terreos chamados O Eido de Marta. Estamos a falar de parcelas privadas o que complica a súa posta en valor, xa que deberían ser mercadas polo Concello ou pola comunidade de montes.

        Xunto a Xosé Couñago, entre decembro de 2024 e xaneiro de 2025, visitamos estes petróglifos que permanecen abandonados mentres a vexetación aumenta impedindo o acceso a algúns deles. A continuación veremos o resultado destas visitas, agardando anunciar en breve a total catalogación deste conxunto.


42.283493, -8.569676


P. Moscalleira 1.

Rocha de 2’67 m. de longo que sobresae da terra cun ancho de 70 cm. e que na cabeceira, totalmente visible, mide 1’65 m. Como gran parte da rocha está tapada pola sedimentación podería ter máis gravados, pero agora mesmo tan só se observa un círculo de 12 cm. con coviña central de 4 cm.


Moscalleira 1. Foto: J. Migueles

Moscalleira 1. Fotogrametría Xosé Couñago


P. Moscalleira 2.

Pedra de 1’58 x 0’50 m. chegando aos 1’15 m. de ancho coa parte separada por unha diaclasa.

Motivo 1. Combinación de 2 círculos concéntricos (o maior de 12 cm.) con coviña central a carón dunha rotura provocada polos incendios. Do círculo exterior sae un radio que remata nunha fenda da rocha.

Motivo 2. Círculo ovoide de 14 cm. do que saen pequenos radios. No interior semella ter outro círculo irregular e varias coviñas.

Motivo 3. Gran círculo alongado con outro círculo concéntrico que no interior ten numerosas coviñas.

Motivo 4. Ao outro lado da diaclasa. Círculo partido en dous por un diámetro con coviña central rodeada por un pequeno círculo. Pode existir outra liña que corte o diámetro en cruz, pero o mal estado do gravado non permite aseguralo. O que esta claro é a existencia de varias coviñas.

Motivo 5. No outro extremo da rocha. Círculo con numerosas coviñas.


Moscalleira 2. Foto: J. Migueles.

Moscalleira 2. Fotogrametría Xosé Couñago.


P. Moscalleira 3.

Rocha alongada de 1’60 x 0’50 m.

Motivo 1: Espiral que alcanza os 40 cm. rodeando unha cova central de 4 cm. No seu interior contén numerosas coviñas. O conxunto non ten unha forma totalmente redondeada porque aproveita a forma da rocha.

Motivo 2: No outro estremo da rocha obsérvanse dúas combinacións circulares. A primeira formada por dous círculos concéntricos (o maior un tanto irregular de 20 cm.) con coviñas no seu interior. E a segunda por dous círculos concéntricos (o maior de 12 cm.) con coviña central, saíndo un radio desde o círculo interior.

 

Moscalleira 3. Foto: Juan Migueles

Moscalleira 3. Fotogrametría 3.


P. Moscalleira 4.

Rocha redondeada e alongada de 3’50 x 1’30 m. Presenta numerosos motivos:

Covas as máis grande de 5 ou 6 cm.

Covas ovoides 12x9 cm. 2-3 cm. de profundidade

Combinacións circulares de varias medidas (0’25, 0’33...), podendo falar de varios tipos:

- Círculos con puntos.

- Círculos con puntos cun radio que parte desde o centro.

- Dous círculos concéntricos con coviña central.

- Dous círculos concéntricos con numerosas coviñas.

- Círculo dividido en catro por dúas liñas en forma de cruz con coviña central, que contén unha coviña máis no centro de cada un dos catro espazos resultantes.


Moscalleira 4. Foto: J. Migueles.

Moscalleira 4. Foto: J. Migueles



Moscalleira 4. Fotogrametría Xosé Couñago.


P. Moscalleira 5.

Pedra partida á metade cun tamaño total de 1’30 x 0’30.

Na parte máis longa poden verse varias coviñas duns 4 cm., das que unha está rodeada por un círculo tanxente a un arco (ou resto de un círculo) que rodea unha gran cova de forma irregular. Tamén se observa unha cruz formada por dúas liñas de mesmo tamaño.

A fenda que parte a rocha corta unha coviña rectangular de 9 x 5 cm.

Na parte pequena dous círculos concéntricos con coviña central. Varias coviñas e o que parece un círculo moi gastado cun radio.


Moscalleira 5. Foto: J. Migueles

Moscalleira 5. Fotogrametría Xosé Couñago.
 

P. Moscalleira 6.

Rocha alongada (3’40 m. Totais) cun extremo separado por unha diaclasa (apéndice 1’20 m.). O ancho é de 1’10 m.

Contén numerosos motivos con covas de ata 7cm.

Motivo 1: Dous círculos concéntricos moi próximos (34 cm.) cortados por un suco longo e profundo que remata nunha gran cova en cada estremo. No interior dos círculos obsérvanse 3 coviñas, unha delas rodeada por un pequeno círculo. Sobre este motivo pode verse unha forma irregular moi gastada.

Motivo 2: Dúas liñas profundas e anchas que se cruzan. Os estremos máis longos conteñen unha figura ovoide con coviñas. Baixo un destes estremos e pegado a el hai un quequeno círculo con coviña central. Por riba deste motivo hai numerosas coviñas e baixo del varias figuras irregulares, unha das cales semella un cadrado.

Motivo 3: Círculo duns 30 cm. cheo de coviñas.

Na parte máis pequena, separada por unha diaclasa.

Motivo 1: Círculo cheo de coviñas que ten acaroada unha figura irregular, igualmente chea de coviñas.

Motivo 2: Varias coviñas de diferentes tamaños sen orde aparente, unha delas rodeada por un círculo.

Motivo 3: Círculo moi desgastado que aproveita a forma da rocha. No interior distínguese, cando menos, unha coviña central rodeada por un pequeno círculo. 

 

Moscalleira 6. Foto: J. Migueles.

Moscalleira 6. Fotogrametria Xosé Couñago.


P. Moscalleira 7.

Esta rocha estaba no trazado dun carreiro, hoxe desaparecido, que era empregado por ciclistas que gustaban de saltar por riba dos penedos.

O gravado esta formado por dous círculos concéntricos moi próximos entre si (o maior de 32 cm.), que conteñen numerosas coviñas. No centro, moi golpeado, pode ter un pequeno círculo, do que sae un radio (28 cm.) que remata en tres puntas (5 cm.). No exterior preto do tramo final do radio semella que hai un pequeno círculo de 8 cm. moi desgastado.


Moscalleira 7. Fotogrametria Xosé Couñago.

Moscalleira 7. Foto: J. Migueles.

P. Moscalleira 8.

Rocha dividida en tres lonxitudinalmente por dúas diaclasas, cunha extensión total de 3’30 x 1’80 m. Na parte central dúas combinacións circulares.

Motivo 1: Dous círculos concéntricos moi próximos que conteñen arredor de 24 puntos.

Motivo 2: Vese un círculo de 20 cm. e pode que o resto desgastado dun círculo exterior. No centro intúese un pequeno círculo rodeado de 10 coviñas.

 

Moscalleira 8. Foto: J. Migueles.

Moscalleira 8. Fotogrametria Xosé Couñago.

 

P. Moscalleira 9.

Bolo dividido en dúas alturas cunha medidas totais de 1’90 x 1’90.

Na parte inferior dúas combinacións circulares separadas por un oco natural.

Motivo 1: Dous círculos concéntricos moi próximos e un terceiro pequeno no centro que está marcado cunha coviña. O espacio entre eles está cheo de coviñas. Do círculo pequeno sae un radio que se une a unha composición irregular que corta o círculo exterior.

Motivo 2: Ovoide cheo de coviñas cortado tanxencialmente por un arco que semella unha diaclasa natural, que remata uníndose a outro arco (diaclasa?) que parte do outro extremo da figura ovoide.

Motivo 3: Espiral.

 

Moscalleira 9. Motivo 3. Foto: J. Migueles

Moscalleira 9. Motivos 1 e 2. Foto: J. Migueles

Moscalleira 9. Motivo 1. Fotogrametria Xosé Couñago.

Moscalleira 9. Motivo 2. Fotogrametria Xosé Couñago.

Moscalleira 9. Motivo 3. Fotogrametria Xosé Couñago.



P. Moscalleira 10.

Cruz de linde nunha rocha sobre a que se construíu un muro. En lugar da típica cruz latina trátase dunha aspa de 15 cm.

 

Moscalleira 10. Foto: J. Migueles


P. Moscalleira 11.

Rocha cortada por traballos de cantería cunha altura máxima aproximada de 1’50 m. A superficie ten unha lonxitude de 2m. na parte máis horizontal á que hai que engadir 1’70 m. cunha forte inclinación. A anchura é de 2’50. Está dividida en dous por unha diclasa que amosa dous motivos separados pola mesma:

Motivo 1: Preto dun oco natural. Círculo ovoide de 27 cm. contendo cando menos 16 coviñas (a maior de 4 cm.), unha das cales está rodeada por un pequeno círculo da que sae un radio moi desgastado que traspasa o círculo maior.

Fóra deste círculo tamén se observa outra coviña (5 cm.) e parece observarse restos dun pequeno círculo que a contiña e doutros trazos moi gastados.

Motivo 2: Dous círculos. O primeiro deles contén 28 puntos e o segundo, duns 30 cm., ten unha cova central de 8 cm. rodeada de 7 coviñas. Un pouco desviado do centro deste segundo círculo parte unha liña que é unha diaclasa natural.



Moscalleira 11. Motivo 1. Fotogrametria Xosé Couñago.

Moscalleira 11. Motivo 2. Fotogrametria Xosé Couñago.

Moscalleira 11. Motivo 1. Foto J. Migueles


P. Moscalleira 12.

Rocha de 1’44 x 0’95 m. Obsérvanse 3 covas formando un arco. Sobre esta rocha construíuse un muro polo que podemos chegar á conclusión que é unha marca de linde entre propiedades.

 

Moscalleira 12. Foto: J. Migueles

Moscalleira 12. Fotogrametria Xosé Couñago.

 


Plano de situación dos petróglifos.


A uns 70-80 metros monte abaixo destes gravados (cara o leste) atopamos cando menos 3 petróglifos aos que a vexetación nos impediu acceder na visita de xaneiro de 2025, isto prívanos de ter fotogametrias:


P. Moscalleira 13.

Rocha que forma un pequeno promontorio e que ten un gran plano de inclinación polo que era empregado polos ciclistas para dar grandes saltos. Afectada polos traballos de cantería con cachotes depositados aos seus pés, algúns deles con coviñas.

Toda a rocha está gravada con coviñas de diferentes tamaños. A falta dunha fotogrametría obsérvanse varias combinacións circulares con coviña central. Na parte alta tamén ten un rebaixe rectangular semellante a un muíño navicular.

42.283993,-8.570803


Moscalleira 13. Foto J. Migueles

Moscalleira 13. Foto: J. Migueles


P. Moscalleira 14

Rocha con 15 covas que chegan aos 10 cm. e 3 cm de profundidade.

42.283904,-8.571326



Moscalleira 14. Foto J. Migueles.

P. Moscalleira 15

Rocha de gran tamaño cunha cova duns 10 cm. Semella que cando menos tamén hai un círculo duns 15 cm. con coviña central.


Moscalleira 15. Foto J. Migueles.

Para sabe máis. Mapa de Petróglifos do Concello de Redondela:

https://goo.gl/maps/jky5pSAnCoCczP4v8?g_st=aw



Autor: J. Migueles


BIBLIOGRAFÍA

Visitas guiadas. Xurxo Constela (A Citania S. L.)

Revelar o monumento invisible. Manuel Gago. http://culturagalega.gal/noticia.php?id=33081&fbclid=IwAR1s0V6ylt8w8ifDfv0xvqjUEQ-9voqIBt3eVNxTNPbVbWzEObPwy19yF6E



martes, 11 de febrero de 2025

Inscricións en casas e muros.

 


Casa de Cabanas. Pedra 1. Foto: J. Migueles

       Neste apartado veremos inscricións antigas en casas e muros. Poderíamos engadir aquí a Cruz de Aviso á Súa Maxestade, en Cesantes, que xa conta co seu propio apartado (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2019/02/cruz-de-aviso-sua-maxestade-cesantes.html )

        Outros apartados que completarían esta entrada serían: As marcas apotropaicas e cruces (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2020/11/marcas-apotropaicas-e-cruces.html ) e As marcas de canteiro (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/search?q=marcas+de+canteiro ).


A Casa de Cabanas (Trasmañó)


           
           Existe unha casa na Estrada de Cabanas que para a súa construcción empregáronse pedras doutra construcción máis antiga. Na parte da fachada que da á rúa pódese observar, apesares da capa de pintura e o cemento, dúas pedras con inscricións. Unha está ubicada sobre unha das ventás e a outra a pouco máis dun metro do chan e facendo esquina no lado oposto.
        Coa dificultade que supón distinguir a escritura podemos ler o seguinte:
 
AVE MARIA
VALLERO Y _R
DEA ANO D
           
       
        Na outra pedra (os guións baixos son letras ilexibles):
 
VRISSIMA. JPH CA
NES DE LAGO: Y S: DESTA
78_
         
Pedra2. Foto: J. Migueles, 2018

 

        Semella que orixinalmente unha pedra estaría a carón da outra, polo que as dúas xuntas dirían algo como:

AVE MARIA PVRISSIMA. JPH CA
VALLERO Y _R__NES DE LAGO: Y S: DESTA
DEA ANO DE 178_
 
       

        Un posible nome a investigar sería: Joseph Cavallero y Arines de Lago.

        ¿Haberá máis pedras escritas na casa? Habería que inspeccionar as demais paredes exteriores, pero tamén as interiores para o que seguramente habería que picar as paredes, algo totalmente imposible ao tratarse dunha propiedade privada.

        ¿De onde proceden as pedras? A frase “AVE MARÍA”, fainos pensar nunha construción de tipo relixioso. O máis lóxico sería pensar no priorato de Rande, do que xa nos deixa constancia o Catastro de Ensenada de 1752. Outro documento de 1768 o localiza no Castelo de Rande, como capela e priorato sendo atendida por un monxe de San Bernardo. Na primeira pedra aparece claramente o número 7, que podería facer referencia a unha data do século XVIII o que coincidiría coa época na que existiu o priorato. Outra construción relixiosa desaparecida e un pouco máis lonxe sería a Capela da Virxe da Encarnación, no coñecido como Alto da Encarnación, en Chapela.

        Isto serían tan só hipóteses que tan só unha investigación máis profunda (realización de calcos, busca de máis inscricións, entrevistas...) podería confirmar.

        A finais do 2017 o propietario comezou a picar a cal das pedras poñendo en grave perigo estas inscricións, aínda que nun principio semella que non resultaron moi danadas.

 

A inscrición na Casa da Alfóndega (R. Isidoro Queimaliños-Redondela)

        Na fachada lateral da Rúa Isidora Queimaliños da Casa da Alfóndega casa podemos ver escritas en espello as letras “RLxunto a un símbolo en forma de frecha. Para algúns trátase dun límite con Reboreda, xa que cando menos desde principios do s. XVII e ata 1890, esta rúa era chamada popularmente Rúa do Medio porque as casas pares dependían do cura de Reboreda e as impares a Redondela. (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2021/11/de-cando-varias-ruas-de-redondela-eran.html ) Como explico no artigo anterior, ata os nosos días chegou o nome de Rúa do Medio de xeito popular, pero dado erroneamente á actual rúa Reveriano Soutullo, probablemente por chamarse así esta rúa no período da II República.

        Outra teoría podería ser que fora un antigo indicador do camiño de Santiago ao seu paso por Redondela.






A inscrición da Carambola (Reboreda)

        Nas súas anotacións Casto Sampedro escribiu:


Escudos:

-1 Carambola inscrición

            Non teño noticias de que esta inscrición chegara ata os nosos días, pero deixo aquí constancia agardando atopar máis información.




Inscrición na Calella de Don Basilio (Redondela)

        Catalogada en xaneiro de 2025 despois de ser descuberta por Telmo Crespo Tojeiro nun muro de contención. Na inscrición lese “A R” na liña superior e “D V” na inferior. Na ficha realizada polo arqueólogo Xurxo Constela, este especula coa posibilidade de que a liña superior completa poda ser “ARA” o que lle conferiría un hipotética orixe da época romana.

 

Pedra na Calella de Don Basilio. Foto: J. Migueles


Casa cunha inscrición baixo o lintel dunha xanela (Cño. do Souto-Saxamonde)

Non fun quen de ler o que pon, polo que queda pendente dun estudo en profundidade.

https://goo.gl/maps/ngTdnzxVo9jfA25P9

 

Inscrición no Camiño do Souto. Foto: J. Migueles


Virxe na Praza Constitución

Na fachada dunha casa da Praza Constitución hai unha virxe. Baixo ela, escrito en grande a palabra “LUZ”. Debaixo e nos laterais pódense apreciar máis letras, só lexibles desde o balcón.


Virxe na Praza Constitución. Foto: J. Migueles


Algunhas inscricións de datas antigas.

         É habitual ver datas nos linteis das portas das casas antigas. Algunhas destas pedras rematan sendo reutilizadas en muros. Deixamos aquí algúns exemplos como curiosidade:

 

Muro no Peirao da Portela

“1826”. Pedra dada volta nun muro, preto de onde estaba o posto dos carabineiros.

42.287939, -8.626384


Data de 1826. Foto: J. Migueles

Muro no Camiño do Souto (Saxamonde)

“ANO DE 1805”. Pedra reaproveitada nun muro.

Data 1805. Foto: X. Couñago
 

Muro no Camiño do Souto (Saxamonde)

“1767”. Pedra reaproveitada nun muro. Unha veciña comentou que pertencía a unha casa que se veu abaixo e puxeron a pedra no peche.


Data 1767. Foto. X. Couñago.




Autor: Juan Migueles


BIBLIOGRAFÍA

As vilas de Redondela nos tempos do Catastro de Ensenada: Xoán Miguel González Fernández. Ed. Concello de Redondela.

Deslinde parroquial de Santa María de Reboreda-Santiago de Redondela. Perito Agrónomo Industrial, Castor Míguez. 1890. Arquivo Alejandro Martínez Adán.

Arquivo Deputación de Pontevedra. MUSEO DE PONTEVEDRA. Fondo Casto Sampedro.

1752 Catastro de Ensenada de Cedeira

1768 España sagrada theatro geographico

Aportes Xosé Couñago

 

 

sábado, 8 de febrero de 2025

Seres mitolóxicos

 

A Coca cun dos xigantes e os cabezudos. Foto: J. Migueles

 

Cando en Redondela falamos de seres mitolóxicos o primeiro que nos ven á cabeza é a Coca que ten a súa propia Festa da Coca na que sae acompañada de diaños, xigantes e cabezudos. (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2020/04/festas-da-coca.html ) Se imos un pouco máis alá seguro que pensamos nas lendas dos mouros que hai por toda Galicia e tamén no noso Concello onde deixaron moitas lendas e unha gran pegada na nosa toponimia: a Fonte do Mouro, a Bañeira da Moura, a Pedra da Moura, Eido da Moura, Outeiro da Moura, A Cama da Moura...

(Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2019/02/a-baneira-da-moura-e-pedra-da-moura-o.html )

(Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2021/11/o-castro-de-negros.html )


A necesidade de protexer aos nenos e nenas de perderse no monte ou de andar polas rúas e camiños ao caer a noite, levou á proliferación de seres terroríficos na mitoloxía tanto galega como do resto do territorio español. En Redondela a mediados do século XX empregábase unha frase para asustar á rapazada: “Después de las diez deja la calle para quien es”. Entre os seres cos que asustaban aos nosos maiores podemos citar a: O Urco, O Home do Saco, Pedro Botella, A Santa Compaña...

Algúns son sobradamente coñecidos como sería o caso da Santa Compaña, almas en pena que vagan polos nosos montes con farois para alumear o seu camiño. Se os atopas veste na obriga de sumarte ao cortello. Nunha ocasión presenciei como unha muller de idade avanzada aseguraba que vira no á Santa Compaña, describindo que vira as luces dos seus farois avanzando axiña polo monte, ao que un home contestoulle: “Bah, iso era que ían ao muíño pola noite e tiñan que correr para que non os pillara a Garda Civil e así non declarar o que ían a moer.”

 

Petróglifos de Chan da Cruz, un lugar vinculado á Santa Compaña. Foto: J. Migueles.

Un ser mítico pouco coñecido é o Urco. Tamén coñecido noutros lugares de Galicia como o Can de Urco ou Can do Mar. Trátase dun can negro, aínda que en ocasións se describe de cor branca, de gran tamaño, con largos cornos e orellas que arrastra cadeas de ferro. Cando sae do mar pola noite ouveando é presaxio de que vai a haber algunha morte.

Outro pouco coñecido é o Tardo. Trátase dun tipo de trasno que é o culpable de que teñas pesadelos. Faino sentándose sobre o teu peito mentres dormes, o que tamén provoca que espertes con dores por todo o corpo. Como curiosidade dicir que en chapela existe como alcume.


No noso rueiro tamén atopamos o Camiño do Can Branco, concretamente no barrio de Cabanas, en Trasmañó. Non sabía a que facía referencia ata que lin en “Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo”: “Can branco, fantástica visión que aparece de noche en las aldeas y en los caminos, y que mira tristemente a las personas con quienes se encuentra. Creen nuestras gentes sencillas que esta aparición augura buenas nuevas.“



Autor: Juan Migueles


BIBLIOGRAFÍA

Aportes Orais

Fantasía Celta. Blog de David Tebras. https://www.davidtebras.com/FantasiaCelta/blog/

Mitología Ibérica. https://mitologiaiberica.fandom.com/

Misterios y Leyendas de Galicia y Asturias. Blog de Antonio Ceniza. https://misteriosleyendasdegaliciayasturias.wordpress.com