 |
| Foto: José Suárez, 1869- BNE |
Progresista e
republicano comezou a súa andaina política sendo derrotado en 1846
ao presentarse para deputado a cortes por Pontecaldelas. Resarciuse
ao ano seguinte sendo elixido Deputado ás Cortes por Ponteareas
(1847-50). Neste periodo instrúese un proceso contra el,
acusado de “haber dirigido en el mes de agosto de 1848 una
proclama a los habitantes de Galicia y al ejército, incidiéndole a
la rebelión contra el gobierno instituido”. Para o bienio
progresista (1854-56) é elexido Gobernador Civil de Pontevedra.
Non termina o seu mandato porque ao pouco de ser nomeado, a protesta
da súa actuación por máis de 300 vigueses, en representación dos
diversos estamentos sociais e económicos da cidade olívica,
provocan a súa destitución.
Sería preso o 19
de maio de 1868 no cárcere de San Antón, acusado de conspiración
por reunirse o ano anterior co xeneral Prim en Londres. Estaban a
preparar a Revolución de 1868, máis coñecida como a Gloriosa.
Coa vitoria de Prim e o pronunciamento da Coruña o día 29, sería
posto en liberdade, presidindo a Xunta de Goberno daquela cidade.
Esta xunta sería substituída ao día seguinte polo que non chegaría
a exercer dito cargo.
En 1868 a proposta
dos veciños adícanlle unha rúa en Ourense. Ao ano seguinte é
nomeado Governador Civil de Zamora (1869-71). O 30-10 de 1869
foille concedida a Gran Cruz de Isabel La Católica, en
cumprimento da lei vixente e votada polas cortes constituíntes.
Rexeitou outras distincións como a Cruz de Carlos III, que en
1871 lle ofreceu o Ministro de Estado, por ser concedidas por
iniciativa dun cargo público e non darse as condicións na elección
que se daban na anterior.
En marzo do 1871 accede ao cargo de Deputado a Cortes por
Redondela, deixándoo en agosto por ser nomeado Enviado
Extraordinario e Ministro Plenipotenciario no Imperio da China e nos
Reinos de Siam e Annam. A resultas das viaxes propias do seu
cargo recibe o Gran Cordón, concedido pola Coroa de Siam, e
publica en 1883 Los Países del Extremo Oriente, libro que
amosa os costumes, paisaxes e tradicións destes pobos. Dise que no
antigo Casino de Redondela existía unha foto na que podía verse a
Juan Manuel Pereira sobre un elefante branco. O máis probable é que
fora un debuxo que aparece no libro.
 |
Debuxo extraído de "Los países del Extremo Oriente".
|
Neste período
sería nomeado Senador por Pontevedra (1871-1872) e Ourense
(1872-1873), cargos que non exerceu por atoparse fóra de España.
Trala abdicación de Amadeo I de Saboia, renuncia como embaixador,
non sendo admitida durante o goberno de Estanislao Figueras (11-2 ao
11-6-1873).
Coa
chegada da I República, en 1873 volvería
a ser elixido
Deputado a Cortes por Redondela,
sendo agora sí, admitida a súa dimisión na embaixada. En
1875, coa restauración da dinastía borbónica, retírase da vida
política fixando a súa residencia en Ourense e pasando os veráns
no Pazo de Reboreda. Faleceu na súa casa de Barbañas (Ourense) aos
76 anos, sendo enterrado en Reboreda.
En 1931, durante a
II República, adicóuselle unha rúa en Redondela. En 1962 Otero
Pedrayo publicaría a novela O Señorito da Reboraina baseada
na súa vida.
Autor:
Juan Migueles
BIBLIOGRAFÍA
Seren
Nº0. Un
achegamento á figura histórica de Juan Manuel Pereira, “Señorito
da Reboraina”. Juan Miguel González Fernández.
Nº1. Apuntamentos
para o estudo do levantamento de 1846 en Redondela. Carlos A.
Antuña Souto.
Unidade didáctica. Persoas que dan
nome as rúas e prazas de Redondela. Xosé Manuel Moreira
Docampo. (Inédito. Fondos da Biblioteca de Redondela)
O
Señorito da Reboraina. Ramón
Otero Pedrayo
O
enamoradeiro fidalgo da bulsa sempre aberta. Ramón
Otero Pedrayo. Grandes Fiestas de la Coca. Redondela 1968. Comisión
de fiestas de la Coca.
Biblioteca
Nacional de España
No hay comentarios:
Publicar un comentario