Tradicións do Nadal.

Belén vivinte. Foto cedida por J. A. Xesteira

 

 

        Na Noite Boa era tradición non recoller a mesa despois de cear.

Non recollas a mesa

que van pasar os anxiños.

        Un prato típico desta data é o bacallau con coliflor que se acompañaba con empanada de carne ou de polo. A mediados do século XX os doces que completaban a cea eran arroz con leite, tostadas de viño e leite frita. Nalgunhas casas tamén se mercaba un pouco de turrón.

        Ao xuntarse a familia, se eran trece na mesa, poñíase un prato máis por aquilo de evitar a mala sorte.

         Visita obrigada era o belén da casa de Acción Católica no adro da Igrexa de Redondela. As figuras tiñan movemento grazas a un enxeñoso sistema con cordeis.

         Outra tradición era cantar os reis que xa vimos ao tratar a historia musical de Redondela. Son coñecidos como Ranchos de Reis pero aínda non coñezo o motivo deste nome. (Ver https://anecdotarioredondela.blogspot.com/2020/06/orfeons-corais-e-rondallas-historia-da.html ). Os grupos que ían cantando recibían un can (10 céntimos) e si había sorte caían os rás ou reais (moedas de 25 céntimos). Tamén era frecuente que o pago fora con doces ou algo de beber. Se alguén non daba nada arriscábase a que lle cantaran:

Canillas de can,

canillas de cabra,

cantámosche os reis

e non nos deches nada.

Autor: Juan Migueles

BIBLIOGRAFÍA

Aportes: Manuel Migueles, Matilde Fernández e José Alfaro.