 |
| Peregrinaxe a Santiago. Foto: familia Fernández Otero |
Nos tempos da posguerra en Semana Santa era obrigatorio cumprir o chamado precepto pascual, ou sexa, confesar e tomar a comuñón. Ao facelo se recibía unha papeleta que se debía introducir cos datos persoais nunha caixa que había na casa do cura. De non facelo, a persoa quedaba sinalada como mal cristián e en plena ditadura non pagaba moito chamar a atención e era aconsellable levarse ben co clero.
A picaresca coma sempre ía un paso por diante e algúns facían trampas. Un recurso era mandar a un rapaz ou rapaza a tomar a comuñón varias veces. Despois tan só tiña que cubrir as cartillas recibidas e deste xeito libraba do trámite a varios membros adultos da familia.
Outra tradición de Semana Santa era que o domingo de Ramos o cura ía bendicir as casas. As familias ese día facían limpeza xeral para ter a súa vivenda presentable ante a programada visita do cura. O sacerdote claro está, cobraba polo seu servizo a esmola dos seus fieis. Os propietarios máis modestos pagaban o servizo como boamente podían e se non tiñan cartos entregaban ovos, verduras...
Autor: Juan Migueles
BIBLIOGRAFÍA
Aportes orais.
No hay comentarios:
Publicar un comentario